chora meu querido chora
xa non che queda nada
os teus soños arderon
morreron, e foron enterrados

disque non chos poden quitar
pero iso e mentira
quitanchos as desilusion
a monotonia, a vida
e cando non che queda nada
tes que recurrir a eles
pero eles non estan
xa morreron,
foron enterrados

¿que me esta pasando?

¿que me esta pasando,
me estoi muriendo,
o te estoi olvidando?

e choras, choras e choras

e choras, choras e choras
parede, ¡estasme encerrando!
destrozas estes, meus soños
pos no seu lugar o pranto

e choras, choras e choras
ceo, ceo encapotado
chora, este mundo que regas
esta ferido e sangrando

e choras, choras e choras
choras, ¿porque estas chorando?
¿por un ausente bastardo
que non ama pero e amado?

so un pranto lento

miña naiciña e a lua
meu paiciño e o sole
miña irma eche a terra.
ti, que non les isto
es a deusa desta testa.

que sopra cando morre o vento
que esperta espertando ao ceo
pra quen son indiferencia,
so un pranto lento